فکر می‌کرد شوخی می‌کنم. این بازی خیلی خطرناک‌تر از این صحبت‌هاست. دارم تمام تلاشم را می‌کنم که خودم را بیشتر از قبل کنترل کنم. نمی‌خواهم دچار فروپاشی شوم. من خورشید دنیای خودم هستم،نباید دنیایم را خراب کنم و روی آوارهایش به تماشا بنشینم. چرا فکر می‌کند من آرامم؟ چرا فکر می‌کند نباید از من دوری کند؟ باید آرامشم را حفظ کنم. باید تمام تلاشم را بکنم تا بالاخره من را بفهمد. این آدمک تنها و تکیده را باید درک کند.

شاید هم واقعا من شومم نه تو ای آدمیزاد :)